Zdrowy styl życia według Jana Pawła II

Zdrowie i siła lepsze są niż wszystko złoto, a mocne ciało niż niezmierny majątek. Nie ma większego bogactwa nad zdrowie ciała. I nie ma zadowolenia nad radość serca. (Mądrość Syracha 30, 15–16)
Jan Paweł II wielokrotnie podkreślał znaczenie sportu w wychowaniu człowieka. W 1999 roku mówił: „Każdy rodzaj sportu niesie z sobą bogaty skarbiec wartości, które zawsze trzeba sobie uświadamiać, aby móc je urzeczywistnić. Ćwiczenie uwagi, wychowywanie woli, wytrwałość, odpowiedzialność, znoszenie trudu i niewygód, duch wyrzeczenia i solidarności, wierność obowiązkom – to wszystko należy do cnót sportowca. Zachęcam was, młodych sportowców, abyście żyli zgodnie z wymaganiami tych wartości, abyście w życiu byli za-wsze ludźmi prawymi, uczciwymi i zrównoważonymi, ludźmi, którzy budzą zaufanie i nadzieję”.

Aktywność i ruch

Nauczanie Papieża jest szczególnie aktualne w dzisiejszych czasach, gdy towarzyszy nam pośpiech, pogoń za wartościami materialnymi oraz stres. Jan Paweł II mimo upływu lat, postępującej choroby i coraz większego cierpienia, wyraźnie pokazywał, jak godzić pracę z odpoczynkiem i jak poprzez sport odkrywać siebie. Jako młody człowiek aktywnie wypoczywał na łonie natury, pływał kajakiem, jeździł na nartach i wędrował po górach. Podkreślał, że aktywność fizyczna wpływa na ogólną sprawność i funkcjonowanie organizmu, ale oddziałuje również na sferę psychiczną, ponieważ obcowanie z naturą wycisza i dodaje energii. Podczas spotkań z młodzieżą wielokrotnie propagował aktywny kontakt z naturą, rozumiany jako obcowanie z wartościami. Odnosił się wtedy do wspomnień ze swojego życia, dawał przykłady form alternatywnych, aktywność ruchową stawiał wobec biernego odpoczynku, tak popularnego wśród dzieci i młodzieży. Zalecał powrót do na-tury, ponieważ kontakt z przyrodą pozwala odzyskać radość życia. Aktywność ruchowa w terenie otwartym (las, łąka, park) w różnych porach roku sprzyja hartowaniu fizycznemu i psychicznemu. Papież zachęcał do aktywnego spędzania czasu wolnego opartego na systematycznym uprawianiu wybranej dyscypliny sportowej. Wskazywał, że sport kształtuje charakter, uczy dyscypliny, odpowiedzialności, doświadczania wolności jako skutków dokonywanych wyborów. Podkreślał, że kontakt, obcowanie z naturą wycisza, pozwala poznać siebie, a to sprzyja zachowaniu w życiu harmonii i równowagi.

Rodzinna turystyka

Uprawianie turystyki, rekreacji i sportu wraz z całą rodziną, oprócz wspólnej troski o zdrowie i kondycję fizyczną, pozwala budować i wzmacniać więzi a także pogłębia wzajemne relacje. Uprawianie aktywności fizycznej w gronie rodzinnym wzmacnia poczucie wspólnoty oraz pomaga w tworzeniu atmosfery pełnej miłości, życzliwości i radości. Wspólna aktywność może dowartościować rodzinę, a każdemu z jej członków, może pomóc znaleźć należne w niej miejsce. Szczególną formą aktywności ruchowej, w której może uczestniczyć cała rodzina, są wycieczki. Turystykę można uprawiać bez względu na wiek, należy jednak pamiętać, aby trasy i sposób poruszania się dostosowywać do możliwości poszczególnych członków rodziny oraz do ich zainteresowań. Wspólne „bycie razem” ubogaca wszystkich. Wycieczka jest niezastąpioną okazją do rozmawiania ze sobą. Taki dialog może być sposobnością do zawarcia trwałej przyjaźni rodziców z dziećmi oraz szansą na zacieśnienie więzi uczuciowych między wszystkimi członkami rodziny. 

Dlaczego warto dbać o kondycję?

Kształtując sprawność fizyczną, człowiek stwarza sobie warunki do pełniejszego i bardziej wszechstronnego rozwoju. Ten, kto uprawia aktywność ruchową, wydajniej pracuje, szybciej regeneruje siły, jest wewnętrznie zdyscyplinowany, posiada umiejętność koncentracji i dobrej organizacji czasu. Lepsze zdrowie i samopoczucie, pozwalają mu dłużej cieszyć się sprawnym intelektem oraz pięknem i urodą ciała. Dzięki uprawianiu sportu umacnia się takie cechy, jak: wytrwałość w dążeniu do celu, męstwo i odwaga, systematyczność, szacunek do siebie i innych, umiejętność podejmowania wyrzeczeń i pokonywania własnych słabości. Podczas aktywności ruchowej w organizmie wydzielane są endorfiny (tzw. Hormony szczęścia), które likwidują znużenie oraz poprawiają nastrój i samopoczucie.

Sport jest darem

Wiele dzieci lęka się pokonywania przeszkód i uprawiania sportu. Niektóre nigdy z tego nie wyrastają. Potrafią świetnie robić to, w czym czują się pewne, ale nie podejmą tego, co nieznane i ich zdaniem nazbyt trudne. Co pomaga w tym, żeby dziecko uczyło się przekraczania własnych ograniczeń i lęków? Co pomaga wzrastać w wytrwałości? Stawianie dziecka w sytuacjach, które wymagają pokonywania siebie, podjęcia trudu i tego, co rodzi wytrwałość. Jednym z takich sposobów jest zapewne sport. Powiedzenie: „W zdrowym ciele, zdrowy duch” nie kłamie. Ciało, aby było zdrowe i mogło rosnąć domaga się ćwiczeń, wysiłku, ruchu, przekraczania poczucia zmęczenia i walki z lenistwem. Oczywiście można też wychowywać swoje dziecko na biernego kibica, który przed ekranem telewizora będzie się pasjonować różnymi dyscyplinami sportowymi, ale czy kibic zna uczucie szczęścia, jakiego zaznaje sportowiec?
* * *
Święty Jan Paweł II to pierwszy papież, który zasiadł na trybunach jako kibic piłkarski. Udzie-lał audiencji przedstawicielom klubów, drużynom, wybitnym sportowcom. Był kibicem Cracovii oraz socio Barcelony i Realu. Sam uprawiał narciarstwo, łyżwiarstwo czy piłkę nożną. Temat sportu często pojawiał się w Jego wystąpieniach. Pamiętajmy, że sport niesie w sobie cenne wartości etyczne i należy propagować jego uprawianie.
EWA CEBRA